İslam dininde kadına şiddete onay verildiği yanılgısı ile ilgili öne sürülen ayet Nisa suresinin 34. ayetidir. Bu ayette geçen ifade şu şekildedir: “Allah’ın, (iki cinse) birbirinden farklı özellik ve lütuflar bahşetmesi ve mallarından harcama yapmaları sebebiyle erkekler kadınların yöneticisi ve koruyucusudurlar. Sâliha kadınlar Allah’a itaatkârdır; Allah’ın korumasına uygun olarak, kimsenin görmediği durumlarda da kendilerini korurlar. (Evlilik hukukuna) baş kaldırmasından endişe ettiğiniz kadınlara öğüt verin, onları yataklarda yalnız bırakın ve onları dövün. Eğer size itaat ederlerse artık onların aleyhine başka bir yol aramayın; çünkü Allah yücedir, büyüktür.”
Ayetin açıklamasına geçmeden önce din, dil, ırk farklarından bağımsız olarak dünyanın çeşitli bölgelerinde erkeklerin, ahlaksız bir tavır sergilemeseler bile eşlerine karşı şiddet uyguladıklarını ve İslam’ın hiçbir şekilde bunu doğru bulmadığını, yerdiğini ve bu davranışların hesabının sorulacağını bildirdiğini ifade etmek gerekmektedir: “Eşlerinize yediğinizden yedirin, giydiğinizden giydirin, sakın onları dövmeyin ve onları incitecek çirkin sözler söylemeyin.”[1] “Kadınlara ancak kerim olanlar ikram ederler (değerli olanlar değer verirler); onlara kötülük edenler ise leîm (kötü) kişilerdir.”[2]
Bazı insanlar, yukarıda bahsi geçen ayetin tamamını okumadan ve açık olmayan kısımlarını araştırmadan ayetteki “onları dövün” kısmına odaklanmış ve İslam’da kadına şiddetin meşru olduğu sonucuna varmışlardır.
Ayet, karı koca arasındaki spesifik bir meseleden bahsetmektedir. Ayette bir kadın kocasının namusuna söz getirecek ahlaksız bir davranış içinde olduğu zaman erkeğin nasıl davranması gerektiği aşamalı olarak anlatılmıştır. Allah Müslüman erkeklere bu aşamaları takip etmelerini emretmiştir.
İslam dinine göre bir erkek hem eşinden hem varsa evlatlarından sorumludur.[3] Bu sebeple, üstteki ayet ışığında, erkeğin eşinin ahlaksız bir tutum içinde olduğunu anlaması durumunda ilk yapması gereken, onu ikna etmeye çalışmasıdır. İkna etme yöntemi eşi üzerinde herhangi bir değişikliğe sebep olmaz ve kadın hala aynı ahlaksız davranışlarda ısrar ediyorsa, erkek ile kadın arasında yatakların ayrılması emredilmiştir.
Bu emir evliliğin yatak odasında başladığı gerçeğini göz önünde bulundurarak değerlendirildiği zaman daha anlaşılır olmaktadır. Yatakların ayrılması ile birlikte bir süre daha geçmelidir ki kadın kendi davranışının, kötülüğünü anlayabilsin. Eğer bu son tedbire rağmen hala ahlaksız davranışlarını sürdürmekte ısrar ediyorsa kadına vurmak emredilmiştir. Bu yolla kadının fiziksel olarak cezalandırılması değil, sembolik olarak caydırıcılık görmesi hedeflenmiştir.
Son olarak ayette geçen hüküm, bir erkeğin eşine karşı ahlaksız bir tavır sergilemesi durumunda kadın için geçerli değildir. Çünkü aralarındaki fiziksel güç farklılığından dolayı Allah’ın kadınlara böyle bir emirde bulunması uygulanabilir gözükmemektedir.
[1] Ebu Davud, Nikah, 40-41.
[2] İbn Mace, Edeb, 3; Ebû Davud, Edeb 6, Rikak, 22, İ’tisam 3; Müslim, Akdiye, 11.
[3] “Erkekler kadınların yöneticisi ve koruyucusudurlar.” Nisa, 34.