Kur’an-ı Kerim’e göre Allah, insanları ve cinleri kendisine kulluk etmeleri için yaratmıştır.[1] Yine Kur’an’da bildirildiğine göre; insanlar topraktan, melekler nurdan, cinler ise ateşten yaratılmış varlıklardır.[2]
İnsanlardan farklı bir yapıya sahip olan cinlerin; kendi görüntülerinin dışında farklı görüntülere bürünebildikleri, kısa sürede uzak mesafeler gidebildikleri, insanlara zor gelen işleri kolayca yapabildikleri birçok ayette anlatılmıştır.[3]
Cinlerin bir zaman diliminde, kendilerinden önce olan olayları ve âna dair bilgileri meleklerden haber çalarak öğrenebildikleri[4], bir zaman sonra ise Allah’ın bu durumu kısıtladığı ayetler ile anlatılmıştır.[5] Cinler geleceği de bilemezler. Onların bilgileri ancak Allah’ın bildirdiği kadardır.[6]
Dişi ve erkek cinsleri olan cinler; doğma, büyüme, ölme, üreme, ibadet ya da isyan etme gibi insanlara benzer özelliklere sahiptirler.[7] Yaptıkları kulluk neticesinde onların da hesaba çekileceği ayetler ile bildirilmiştir.[8]
Cinlerin fiziksel özellikleri, içinde bulunduğumuz fiziki şartlarda bizim görebilmemize uygun değildir. Ancak Kur’an’da bir cinin Hz. Süleyman’la (a.s) konuştuğunun anlatılması, onların bizim görebileceğimiz bir şekle de bürünebildiklerini gösterir.[9] Ayrıca biz onları görmesek de onların bizi gördüğü yine bir başka ayet ile haber verilmiştir.[10]
Hz. Muhammed (s.a.v), cinler içinden bazılarının iman etmeyerek, vesvese (kuruntu, kuşku) vererek şeytanlaştıklarını haber vermiştir.[11] Buna karşılık Allah cin ve insanların kötülük ve vesveselerinden korunmak için Felak ve Nas surelerini göndermiş, kendisi izin vermedikçe bir varlığın başka bir varlığa zarar veremeyeceğini bildirmiştir.[12] Hz. Muhammed (sa.v) de muhtemel tehlikelerden Allah’a sığınmak için bu sureleri okumayı tavsiye etmiştir.[13]
[1] Zariyat/56
[2] Rahman/15, Hicr/26-27
[3] Neml/38-39, Sebe/12-13, Sad/35-39
[4] Müslim, “Selam”, 122-124, Tirmizi, “Tefsirü-l Kur’an, 3
[5] Cin/8-9
[6] Sebe/14
[7] Rahman/56, Ahkaf/29-31, Buhari, “Tevhid”, 7
[8] Enam/130
[9] Neml/39-40
[10] Araf/27
[11] Buhari, “Ahkam”, 21, “Bed’ü’l Halk, 11, Tirmizi, “Rada”, 16-17
[12] Bakara/102
[13] Müslim, “Salatü’l Müsafirin” 212